مهلت
فرصت بده آهی بکشم
دمی از رفتن دست بردارم و نگاهی بیاندازم
به تاول پاهام
من از منحنیِ آمد و رفت های این دنیای بر عکس
سرم گیج میرود ،
از دایره های بی نهایتِ
روزهای از نو و
روزی های ناچیز
مهلت بده گریه کنم
بگذار زندگیِ دیگری بخواهم
از خودم میخواهمبا خودم میروم
